Verleden week donderdagavond deed om 18:00 deed ik voor de eerste keer mee aan de HIIT training van Pascal bij Clubboks onze Boksclub in Vught. Toen de scholen weer waren begonnen was Pascal de training al aan het geven, maar had ik elke keer wel een excuus om niet mee te doen.
Maar dit keer wilde ik echt los en besloot zonder aankondiging of appje “ga je trainen ik ga ook” mee te doen.
Eigenlijk was ik diep van binnen best zenuwachtig want ik weet nog dat ik rond 2008 ook dit soort trainingen meedeed omdat ik toen in wedstrijd voorbereiding zat vanwege een MMA partij. De kracht conditie training vond ik een spiegel van waar ik nu eigenlijk stond qua conditie.Telkens als ik bij een oefening net een seconde stond te slacken stond de instructeur opeens naast me mij aan te moedigen (schreeuwen) dat ik wel me best moest blijven doen.
In de bokszaal lagen yoga matjes, medicin ballen, kettlebells, elastieken hingen aan de optrekstang en jawel een enorme tractorband waarvan ik dacht dat ie alleen maar voor de sier tegen de muur aan stond.
Van te voren kregen we bij elke oefening uitleg hoe die correct uit te oefenen en waar het goed voor was. En daarna kort vragen rondje gevolgd door een stretch warming up.
Elke ronde was 11 oefeningen van elk 30 seconden. De eerste ronde was een “wenronde”van 27 seconden plus 3 seconden wisseltijd.
De eerste ronde was ok, ik vond de tractor band het zwaarst. Die moest ik omflippen daarna met beide benen tegelijkertijd in en uit springen omdraaien en weer omflippen.
En omdat ik me gehele lichaam gebruikte in een soort van “accordeon beweging” om de band om te flippen voelde alsof me bloed super snel door me lichaam begon te pompen terwijl de band steeds zwaarder begon aan te voelen.
Daarna dippen met elastiek om op de “brug” niet echt mijn favoriet want heb elke keer het gevoel alsof ik me triceps eraf scheur.
Maar goed we mochten een slokje water pakken en toen opeens het spring touw erbij. Tussen elke oefening door een”actieve” touwtjespring rust…van 30 seconden daarna gelijk door naar de volgende oefening.
Nou Ik heb het geweten, na ongeveer een rondje of 2 voelde ik me geïrriteerd, gedesoriënteerd en geëmotioneerd. En met het touwtje springen mochten we telkens 10 seconden versnellen.
Telkens als ik aankwam bij de tractorband was ik al kapot en ergerde ik me aan mezelf. Had ik me lichaam al als een accordeon gebruikt met de medicin bal een Squat doen en hoog tegen de muur aan gooien. Maar dan moest ik het nu weer doen maar dan veel geavanceerder.
In de filmpjes die ik op YouTube zag van bezwete mensen die de band omflippen zagen er een stuk cooler uit dan dat ik het nu zelf moest doen. Hoogste wat ik haalde in 30 seconden was 3 keer omgeflipt.
Er was nu ook geen rondje waar ik even snel kon smokkelen met een slokje water. Nee gewoon tandjes bijten en doorgaan.
Maar waarom vond ik het pijn lijden dan toch zo fijn?
Omdat het toch tof was dat Pascal net genoeg zei om me niet te laten opgeven en toch te prikkelen door te gaan
Vlak na lijden de “High”kwam. De High van “yes gehaald” de High van “raaarrrr ik voel me nu net een superheld” zoals Rogue uit de Xmen.
De eerste twee dagen erna voelde ik me spieren “schreeuwen” tegen me maar heb toch doorgezet.
Vrijdag avond gebokst, zaterdag gebokst, zondag geboulderd. Me hoofd is dan tenminste wel leeg na zulke trainingen en dat is voor mij een van de belangrijkste doelen waar ik voor sport. Rust in me hoofd.
Aanstaande donderdag hoop ik weer een les mee te pakken. Lekker hard werken, lijden tijdens en me stoer en sterk voelen na de training.